3 Φεβ 2007

Για τον Κωστή Ν.

Στα δικαστήρια Άγκυρας με ξυρισμένο το κεφάλι

Επειδή τώρα έμαθα ότι "έφυγες" και με πείραξε. Επειδή μ' επηρρέασες. Και θυμάμαι μόνο εκείνη τη φάση, τότε που κατάλαβα τι άνθρωπος είσαι. Όταν είχαμε κλείσει τους δρόμους έξω απο τα γραφεία των φασιστών και φώναξα τον Νίκο "ρε μαλάκα" και επειδή έχετε το ίδιο επίθετο γύρισες εσύ, και κατάλαβες και χαμογέλασες. Και ήσουν και 25 χρόνια μεγαλυτερος. Επειδή τότε συνειδητοποίησα ότι δεν αγωνιζώσουν από επίκτητη υποχρέωση αλλα γιατί ήταν η ιδιοσυγκρασία σου. Και καθε μέρα στο νοσοκομείο, και με τους μετανάστες, και με τον Ξηρò στα δικαστήρια, και όταν σε κλείσαν μέσα οι τούρκοι και σε δικάζαν. Και δεν τα ξέρω μόνο εγώ αυτά αλλά και οι δυο χιλιάδες που έμαθα κατέβηκαν σήμερα στο νεκροταφείο να σε χαιρετήσουν. Απο φορείς μέχρι αυτόνoμοι. Υψώσαν σημαίες και σ' ακολούθησαν με τα πόδια, τραγουδώντας την παντιέρα και και το να κάνει ξαστεριά. Κωστή δεν σε ήξερα καθόλου σχεδόν. Αλλά τώρα θέλω εσύ να ξέρεις πως τον κόσμο τον έκανες καλύτερο. Και μένα μαζί.

(αφιερωμένο στον άνθρωπο και την πόλη του, που έκαναν την ομορφιά να δείχνει πιθανή)