30 Ιαν 2012


Ξύπνησα από τις φωνές μικρών χαρούμενων παιδιών της Παλαιστίνης και την πρωινή βροχή 3 ημερών. Το είχα ξεχάσει αυτό, το πως είναι ασταμάτητη εδώ και πως το τοπίο μιαν άλλη ποίηση. Το μέρος είναι γεμάτο αναμνήσεις. Με κυνηγάνε φαντάσματα διάφορων προσώπων, τα οποία φαίνεται πως θα είναι μόνιμα πια συνδεδεμένα με αυτό το κτίριο.
Η Alaais στο διπλανό δωμάτιο είναι μια όμορφη κι μικρή Παλαιστίνια, από τα άτομα που κάνουν τον κόσμο να δείχνει ευρύτερος. Μιλάει νωρίς το πρωί μέσω σύνδεσης, με τα αδελφάκια της μάλλον. Με ξυπνάει αυτό, αλλά δεν με ενοχλεί. Είναι ένας τρόπος να βρίσκομαι ξαφνικά μέσα στους θορύβους μιας Παλαιστινιακής πολυμελούς οικογένειας που μόλις ξυπνάει και θα πάει σχολείο. Θα ήθελα να της πω να μου έδειχνε τα μαλλιά της κάτω από την μαντήλα, θα ήταν κάπως προβοκατόρικο, αλλά μπορεί και να της άρεσε.
Προς το παρόν, βροχή, Pascal Comelade και μια φωτογραφία απο το παράθυρο ενός δωματίου το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, πριν 6 χρόνια ήταν το δωμάτιό της, και στο ξέστρωτο κρεβάτι απέναντί μου, κάναμε έρωτα κάποτε. Γυμνή μετά το μπάνιο. Και τώρα είμαι ψύχραιμος, με τη λογική-σωσίβιο και μια βροχή που ανεβάζει την στάθμη της θάλασσας των πνιγηρών αναμνήσεων.

21 Ιαν 2012

Homeless Sunday Mornings

“..Τι όμορφο το νέο μου σπίτι, ανοίγεις το παράθυρο Κυριακή πρωί και η εικόνα έτοιμη μπροστά σου. Περασμένες μέρες έκανε περισσότερο κρύο. Σήμερα ψιλή βροχή κι ένα αγγελούδι με πιπίλα. Ζωτικός χώρος τετραγωνικών για καθισμένους και θολά τζάμια. (Πρόσεξα πως δίπλα τους κοιμόταν και δεύτερο μωρό). Μάλλον άλλαζανε σημείο κάθε βράδυ. Μέσα στη πόλη, για περισσότερη ασφάλεια. Όταν τον ρώτησα, απάντησε με γλώσσα μετανάστη: από εδώ είμαστε, δεν έχομε σπίτια.
Το μισό μου φαΐ σε μια σακούλα. Αφού την ετοίμασα, στάθηκα ακίνητος ένα λεπτό να καταλάβω γιατί το κάνω αυτό. Νωρίτερα πήγα να παραλάβω ένα δέμα της ευμάρειας. Κλεφτή ματιά, για να εισπράξω χαμόγελο, πίσω από πιπίλα.
Όμορφες πόλεις. Καλοντυμένες φιλόπτωχες μπροστά σε κάμερα και μια φράση κάπου, μιλούσε για το ξεπεσμό της εξέγερσης σε φιλανθρωπία. Καρδιές γεμάτες αίμα έτσι κι αλλιώς. Μέχρι να δούμε που θα καταλήξει ο εφιάλτης και ποιες πράξεις του αντιπαρέρχονται..”