Sexus..
"..Το γράψιμο, συλλογιζόμουν, πρέπει να είναι μια πράξη αποστειρωμένη από κάθε ίχνος θέλησης. Η λέξη πρέπει νάρθει στην επιφάνεια μοναχή της όπως ακριβώς συμβάινει με τα βαθιά ωκεάνια ρεύματα. Το παιδί δεν έχει ανάγκη να γράψει. Είναι αθώο. Ο άνθρωπος γράφει για να απαλλαγεί από το δηλητήριο πουχει συσσωρέψει μέσα του ο κίβδηλος τρόπος ζωής που κάνει. Με το γράψιμο πασκίζει να ξανακερδίσει την αθωότητά του κι ωστόσο το μόνο που καταφέρνει είναι να μολύνει τον κόσμο με τον ιό της απογοήτευσής του. Κανένας δεν θα κατέφευγε στο γράψιμο αν είχε το κουράγιο να ζήσει τη ζωή σύμφωνα με τις αρχές του. Έτσι η έμπνευση του είναι από γεννησημιού της διαστρεβλωμένη. Γιατί αν αυτό που πεθυμά είναι να οικοδομήσει ένα κόσμο αλήθειας, ομορφιάς και μαγείας, ποιος ο λόγος να σωρέυει εκατομμύρια λέξεις ανάμεσα σ’ αυτόν και την πραγματικότητα του κόσμου μας; Γιατί αποφεύγει τη δραση-εκτός πια κι αν δεν επιθυμεί παρά ότι κι και οι άλλοι ανθρώποι, εκτος πια κι αν αυτό που λαχταρά είναι η δύναμη, η φήμη, η επιτυχία.
Ο τρεμουλιαστός και φευγαλέος κόσμος που στερεώνει στο χαρτί, είναι ο κόσμος του πληγωμένου αγγέλου. Ο πόνος. Το να βάζει κανείς τις λέξεις στο χαρτί είναι το ίδιο σαν να ποτίζει τον εαυτό του με ναρκωτικά…Το γράψιμο αυτό καθαυτό δεν το εκτιμούσα καθόλου, ακριβώς όπως δεν εκτιμούσα τον Θεό. Κανείς και τίποτα, κανένα ιδανικό δεν έχει και καμιά ιδέα δεν έχει την παραμικρή αξία αυτή καθαυτή. Κείνο που προσδίδει μια οποιαδήποτε αξία, είναι το πόσο όλα αυτά βοηθούν τον άνθρωπο να αποχτήσει συνείδηση της μοίρας του και του εαυτού του.
Λέξεις, προτάσεις, ιδέες αδιάφορο πόσο πρωτότυπες ή σπουδαίες είναι, τα πιο πρωτότυπα ποιητικά φτερουγίσματα, τα πιο βαθιά όνειρα, οι πιο δαιμονικές φαντασιώσεις, δεν είναι παρά σκληρά ιερογλυφικά χαραγμένα με πόνο και λύπη για να διατηρήσουν την μνήμη ενός γεγονότος που είναι αμεταβίβαστο.
Σ’ έναν έξυπνα οργανωμένο κόσμο δεν θα υπάρχει ανάγκη να κάνει κανείς τέτοιες παράλογες προσπάθειες για να καταγράψει τέτοια λογής θαυμαστά γεγονότα..Το μόνο που πετυχαίνει- ίσως -ένα μεγάλο έργο τέχνης είναι το ότι μας βοηθά να ξαναθυμηθούμε ή μάλλον να ονειρευτούμε όλα όσα είναι ρευστά, φευγαλέα κι άπιαστα..
Σκέφτομαι και καταλαβαίνω όλα τούτα πλαγιασμένος μες στην σκοτεινή μνήμη μιας καλοκαιριάτικης μέρας χωρίς ναχω καταφέρει να μάθω ή τουλάχιστο να προσπαθήσω να μάθω την τέχνη των ιερογλυφικών.."
