Η ελπίδα μου

Όταν σηκώνομαι το πρωί η ελπίδα μου κοιμάται ακόμη

Η νύχτα με ρίχνει στη θάλασσα του ονείρου

κ’ η αυγή με ξεβράζει στις ακτές του

Σιωπηλά τα βουνά και ήσυχος ο άνεμος

σαν η σκέψη μου περνάει από πάνω τους

Κίτρινοι βάτοι πράσινα κέδρα

Αυτό το τοπίο που καίει ο ήλιος είναι το πρώτο ξυπνητό

Έρχεται σιγά-σιγά και ξαναθυμίσει,

καθώς τα μάτια μου ανοίγουν στα όνειρα

Απαλά κινείται

ξερό χορτάρι στο Αυγουστιάτικο αγέρι

Οράματα από πράσινες πλαγιές

Με κόκκινες παπαρούνες και λίλις που κυματίζει ο άνεμος

Δυνατός σκοτεινός ήλιος

άρωμα χορταριού, νερό που κυλάει

Προσπαθώ να θυμηθώ αυτό που νομίζω πως έχω ξεχάσει

Αλλά δεν υπάρχει τίποτα

Δεν υπάρχει χρόνος.

Δεν υπάρχει χρόνος εκεί έξω που ο άνεμος φυσάει

το νερό κυλά και το πράσινο κυματίζει στις πλαγιές.

Χαρούμενες πεδιάδες

Νωχελικά απογεύματα

Λαμπρές νότες, ήσυχες αναμνήσεις

Τα μεσημέρια του Μαγιού

Που ξεκινάν οι αφυπνίσεις