στον μαθηματικό Ε. Galois

Εκτυφλωτικό φως, τρομερή καταιγίδα

τυλιγμένη από την αιώνια νύχτα.

Άκουσα τη βροντή και είδα τη λάμψη

όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν

Μ' αλίμονο! στο κρεβάτι ήμουν άρρωστος

με τα παράθυρα κλεισμένα.

Οι μύτες τρέχανε το πύον της ονείρωξης

και τ' αυτιά βούιζαν στο φως των ημερών

Μιαν ανάρρωση με φέρνει και πάλι

από τα υπόγεια μονοπάτια της αρρώστιας

μιαν έξαψη που η βροχή θα μαστιγώσει στο πρόσωπο μου

Το νερό που ήσυχα κυλάει προς το άκρατο κενό

χάσκει πάνω απ' τα κεφάλια τους απόψε

Το όριο ανάμεσα στ' ανέγγιχτο και το απατηλό

τούτη τη βίαιη νύχτα που η καρδιά μου σιωπά

στον Ε. Galois