Βουκουρέστι

Πόλη του Βουκουρεστίου, Νοέμβρης μήνας, ένας άνθρωπος πουλάει το βάρος.

Ένας άνθρωπος στέκει στα γόνατα με μια ζυγαριά μπροστά του και πουλάει το βάρος.

Ένας άνθρωπος ζει από τα λεφτά που του δίνουν οι περαστικοί για να μετράει το βάρος τους.

Ένας άνθρωπος με μια ζυγαριά μπροστά του. Με αυτό ζει. Η μέτρηση του βάρους είναι η ζωή του. Δέκα χιλιάδες Λέϊ το ζύγισμα.

Μετρώντας το βάρος σου ο άνθρωπος αυτός ζει, τρώει και κοιμάται. Μαζεύει Λέϊ και αγοράζει φαΐ. Και ζει. Είναι σκυμμένος στα γόνατα, το ξανάπα. Έχει άσπρα άγρια μαλλιά και γένια. Δεν κοιτάει τον κόσμο.

Το ζύγισμα του βάρους εννοείται ότι δεν είναι ζητιανιά. Γίνεται εμπόριο. Ανταλλάσσει. Πουλάει το βάρος σου. Το μέτρημα του βάρους σου.

Το μυαλό μου μεθάει.

Ο άνθρωπος απελπισμένα πουλάει ένα χαρωπό γεγονός.

Ο άνθρωπος απελπισμένα αναπνέει χαρούμενα ανταλλάσσεται.

Η πόλη είναι γκρίζα, οι επιγραφές είναι λαμπρές.

Πουλάνε το βάρος.

Παρακάτω μια γυναίκα το πουλάει κι αυτή.

(Πάμε τάχα να ζυγιστούμε. Της δίνουμε τα λεφτά κι αυτή για να προσφέρει έργο, υπηρεσία, διαδικασία μας δίνει οδηγίες πώς να σταθούμε πάνω στη ζυγαριά. Κατόπιν μας ανακοινώνει το αποτέλεσμα...Λες και δεν ξέραμε…)

Λυγμοί και τίποτα άλλο.