Homeless Sunday Mornings

“..Τι όμορφο το νέο μου σπίτι, ανοίγεις το παράθυρο Κυριακή πρωί και η εικόνα έτοιμη μπροστά σου. Περασμένες μέρες έκανε περισσότερο κρύο. Σήμερα ψιλή βροχή κι ένα αγγελούδι με πιπίλα. Ζωτικός χώρος τετραγωνικών για καθισμένους και θολά τζάμια. (Πρόσεξα πως δίπλα τους κοιμόταν και δεύτερο μωρό). Μάλλον άλλαζανε σημείο κάθε βράδυ. Μέσα στη πόλη, για περισσότερη ασφάλεια. Όταν τον ρώτησα, απάντησε με γλώσσα μετανάστη: από εδώ είμαστε, δεν έχομε σπίτια.

Το μισό μου φαΐ σε μια σακούλα. Αφού την ετοίμασα, στάθηκα ακίνητος ένα λεπτό να καταλάβω γιατί το κάνω αυτό. Νωρίτερα πήγα να παραλάβω ένα δέμα της ευμάρειας. Κλεφτή ματιά, για να εισπράξω χαμόγελο, πίσω από πιπίλα.

Όμορφες πόλεις. Καλοντυμένες φιλόπτωχες μπροστά σε κάμερα και μια φράση κάπου, μιλούσε για το ξεπεσμό της εξέγερσης σε φιλανθρωπία. Καρδιές γεμάτες αίμα έτσι κι αλλιώς. Μέχρι να δούμε που θα καταλήξει ο εφιάλτης και ποιες πράξεις του αντιπαρέρχονται..”