Good Newz..
Σου έχω ευχάριστα νέα. Αν δεν μιλάς καιρό μπορείς μετά να πεις ευχάριστα παραμύθια και ‘γω τώρα θα σου πω ένα: Τίποτα δεν πηγαίνει σωστά σε αυτή την πόλη. Οι μετανάστες δεν συχνάζουν σο κέντρο της, ο αέρας έχει πικρή γεύση, κι εγώ σήμερα το βράδυ στάθηκα για μισό λεπτό στο κέντρο της κεντρικής λεωφόρου και ήταν άδεια. Τα φώτα των ξενοδοχείων και τα συνθήματα στους τοίχους. Ξέρεις ποια είναι η ιστορία. Τα παράτησα όλα. Και μισθό, και πιθανότητες ακαδημαϊκής καριέρας, και συνεδριακά ταξιδάκια από το Ρέικιαβικ στο Μπιλμπάο, και γύρισα στο μπουρδέλο..
Εδώ και κάμποσους μήνες δεν σκέφτομαι. Μόνο έχω βρει ένα σπίτι που πετάει πάνω από την πόλη και χαζεύω τα καράβια αραγμένα στον κόλπο. Και είμαι μαζί της. Το επέλεξα και το έκανα. Μένει δυο στενά πιο κάτω, στην αρχή της υπεράνω πόλης. Αλλά μαλώνουμε. Συνέχεια. Άδοξη πραγματικότητα, αν σκεφτείς τι ωραία ιστορία αγάπης ξεκίνησε πριν ένα χρόνο ακριβώς, τότε που βίωνα και σου διηγιόμουνα για την αποστειρωμένη πόλη, όπου συνδυασμοί λέξεων όπως “άγρια χαρά” δεν έχουν καμία θέση. Η κυριαρχία της μετριότητας και άλλα πολλά των λεξικών για μπροσούρες.
Επίσης σου έχω ένα ακόμα χαρμόσυνο: δεν είμαι καθόλου κερδοσκοπικός έμβιος οργανισμός. Το συνειδητοποίησα στην συνέντευξη εργασίας όπου ήμουν μάγκας αρκετά να καταλάβω πρώτος ποιοι θα θελήσουν να προσλάβουν και τους σήκωσα σημαία. Αλλά είδα κατόπιν τι καρχαρίες είναι και κόπηκα σαν σχολιαρόπαιδο. Είναι μπουρδέλο, το είπαμε. Τώρα κάθομαι άεργος με τα λεφτά του Ε301 και περιμένω να βγεί η σύμβαση. Αν είναι κοντά θα τα μαζέψω για το ταξίδι. Αν είναι μακριά θα είναι ταξίδι απο μόνο του.
Και πρέπει να σου πω και την αφορμή. Θυμήθηκα της Μαρία Αλμέιδα, και μπήκα να δω τι κάνει. Είχε δυο μήνες στην Ευρώπη, πήγε Κολωνία, την φιλοξένησε ο Κοστώφ στο Gebaude 9, με συναυλίες Gogol Bordello, fanfare Ciocarlia και άλλα ενθουσιαστικά. Σερβία, Οχρίδα, Βουλγαρία καβάλα στο Balκαn Express. Είδα τις φώτο, κοκκινομάλλα βαμμένη με λευκό δέρμα, σαν ροκσταρ. Το κορίτσι μεγάλωσε. Η παρέα της ήταν όμορφα σιωπηλή μπροστά στο φακό με την αποχαύνωση της μαγείας της διαρκούς διασκεδαστικής κατάστασης, που τους κάνει όλους όμορφους. Ήταν να τους φιλοξενήσω, και να της κάνω δώρο τη Πόλη Φαντασμάτων, να της δείξω τους κήπους του Πασά, το Μαυσωλείο και την Στήλη των Όφεων, αλλά δεν ήρθε. Όταν μου πει γιατί θα σου πω και σένα. Αυτή πάντως ήταν η αφορμή.
Προς το παρόν θα συνεχίζουμε τους ακτiβισμούς μας, θα μπαίνουμε στα συνέδρια και θα τους γαμάμε την βιoπoλιτikή. Και περιμένω την ευκαιρία και την έμπνευση κάποια στιγμή να ξυπνήσω από τα ψηφιακά ναρκωτικά και να το κάνω, ή να την κάνω πάλι. Θέλω 10 χιλιάρικα για να συνεχίσω και μετά να πάμε με τον Πάνo για Λατιναμέρικα, η Αλμέιδα θα περιμένει στο Ρίο και η Valeria στο B. Aires, και σίγουρα η πορεία θα γράφει Επιστροφή στην Θούλη και στον Παγετώνα που πεθαίνει. Σαν τον Παππού τον Πλοίκα, σαν τα όνειρα μας και τη σηματοδότηση της αρχής της Κλιματικής Παρακμής. Εδώ πέρα, έτσι κι αλλιώς μάγκα μου, οι αστικές ονειρώξεις έχουν περιορισμένη εμβέλεια. Βαρέθηκα. Αλλαγή. Άνοιξη…
